Η Ανθεκτικότητα της Ομάδας του Λιντς

Η Ανθεκτικότητα της Ομάδας του Λιντς

Μετά τη λαμπρή νίκη επί της Γουλβς την περασμένη εβδομάδα, υπήρχε αισιοδοξία για το επόμενο ματς. Η πρόκληση; Μια ομάδα που ξεκίνησε δυναμικά τη σεζόν.

Από το πρώτο σφύριγμα, ο Σον Λόνγκσταφ ξεχώρισε και πάλι. Είναι αδύνατο να μην τον επαινέσω. Ικανός με την μπάλα, τακτικά ευφυής και πάντα παίζει για την ομάδα – μια εξαιρετική μεταγραφή. Πιστεύω ότι η Νιούκαστλ άφησε τον καλύτερο παίκτη της να φύγει - και όχι, δεν εννοώ τον Αλεξάντερ Ίσακ.

Τι να πω για τον Τζο Ρόντον; Επιτέλους πέτυχε το γκολ που άξιζε η απόδοσή του – ήταν χαρά να βλέπω το όνομά του στον πίνακα των σκόρερ. Σταθερός στην άμυνα και τώρα και σκόρερ. Γίνεται γρήγορα ο δικός μας Πρίγκιπας της Ουαλίας.

Είναι επίσης φανταστικό να βλέπουμε τον Νόα Οκαφόρ να αναπτύσσεται στον ρόλο του. Μετά από εκείνο το κακό ματς κυπέλλου με τη Σέφιλντ Γουένσντεϊ, δεν ήμουν πεπεισμένος. Αλλά στα δύο τελευταία ματς ήταν από τους καλύτερους μας παίκτες.

Ο Ντόμινικ Κάλβερτ-Λιούιν αρχίζει επίσης να βρίσκει ρυθμό - τα γκολ θα έρθουν, είμαι σίγουρος. (Παρόλα αυτά, κρατάω τον Έρλινγκ Χάαλαντ στην ομάδα φαντασίας μου προς το παρόν!)

Φυσικά, υπάρχουν ερωτήματα και για τον προπονητή. Οι καθυστερημένες αλλαγές έφεραν πίεση και δεχθήκαμε γκολ στα τελευταία λεπτά. Είναι απογοητευτικό να φεύγεις από το Έλαντ Ρόουντ με μόνο έναν βαθμό μετά από τόσο καλή δεύτερη περίοδο.

Ωστόσο, αυτό το ματς έμοιαζε με μια στιγμή που μας θυμίζει ότι η ομάδα έχει πραγματική ανθεκτικότητα.

Επόμενος αντίπαλος, οι Σπερς. Αν μου έδιναν έναν βαθμό τώρα, θα τον έπαιρνα. Αλλά μετά από όσα είδα αυτή την εβδομάδα, δεν αποκλείω και τους τρεις.

Για πρώτη φορά μετά από καιρό, είναι συναρπαστικό να κοιτάμε μπροστά χωρίς φόβο.

Συμπέρασμα